Βράδυ Κυριακής στον πεζόδρομο της Ρήγα Φεραίου. Λίγα άτομα κυκλοφορούσαν, ορισμένα ζευγάρια, που έκαναν τον ρομαντικό τους περίπατο, έχοντας μόλις γυρίσει από το μπάνιο τους και κάποιοι φοιτητές που έχουν απομείνει στην Πάτρα, καλοκαιριάτικα.
Στο παγκάκι κάποιοι από αυτούς έκαναν πλάκα μεταξύ τους, ενώ κάποιοι άλλοι κατά μήκος του πεζόδρομου καθισμένοι σε άλλα παγκάκια, απολάμβαναν το παγωτό τους. Το παγκάκι στην συμβολή με την Γεροκωστοπούλου ήταν καταλυμένο. Κοιμόταν ένας άγνωστος άνδρας. Τα είχε «τσούξει», άστεγος, κανείς δεν ξέρει, λίγοι από τους περαστικούς έδωσαν σημασία.
Λίγα τετράγωνα πιο περά στην πλατεία απέναντι από την Τροχαία ένας άλλος άνδρας είχε στήσει τις κουβέρτες του για να τον πάρει ο ύπνος, έτσι για να ξεχάσει την φτώχεια του. Πιο πέρα στον δρόμο της Κορίνθου, ένα ζευγάρι μαζί με ένα κοριτσάκι, μέσα στο αμάξι τους, προχωρούσαν γρήγορα- γρήγορα, κάνοντας στάση μπροστά από κάθε κάδο απορριμμάτων που έβλεπαν.
Όταν σταματούσαν το κοριτσάκι έβγαινε αμέσως από το αμάξι και χωνόταν κανονικά μέσα στον κάδο, προσπαθώντας να βρει κάτι πολύτιμο. Το ζευγάρι περίμενε καρτερικά μέσα στο αμάξι για να δει τι αποτέλεσμα θα είχε η έρευνα του κοριτσιού. Εικόνες εξαθλίωσης, εικόνες φτώχειας, σε μία Πάτρα αδειανή ένα βράδυ καλοκαιριού. Εικόνες μέσα από την καθημερινότητα της πόλης, μόνο μέσα από μία βόλτα.
